In het verhaal 'de hachelbouten' uit 1960 van de schrijver Marten Toonder is het Hobbel Hachelbout duidelijk, het leven is een gevaarlijke onderneming. " 'T'is hachelijk' pleegt hij te zeggen, en met deze woorden waart hij rond, een spoor van verslagenheid achter zich latend. ". Zo staat te lezen op bladzijde 65 van 'Mijn eigen eenzame weg', de eerste bladzijde van het verhaal over de tweelingbroers Hachelbout.
Dat het hachelijk is, toont deze automobiel van een frequent weblogbezoeker, recent voor weinig aangekocht. Uit betrouwbare bronnen is vernomen dat het hier een Suzuki Swift betreft. Het noemen van deze bron is echter hachelijk. Gelijktijdig je op straat begeven met deze weblogbezoeker is zeker ook hachelijk, zodat een verzekering afgesloten bij de tweelingbroer van Hobbel, Hup Hachelbout, geen overbodige luxe genoemd kan worden. "En het ergste is, dat er niets aan te doen is! riep zijn meester uit. Hier helpt alleen maar berusting, zei meneer Hachelbout.
O, maar er is wel degelijk iets tegen te doen! riep een stem in de deuropening - en daar verscheen Hup Hachelbout met een overladen tas.""Met een verzekering van Hachelbout laat het ongeluk u koud!"
Verder citeren van dit boeiende werkje is met het oog op auteursrechten zeker hachelijk, ik adviseer de geboeide lezer naar een plaatselijke boekhandel te gaan en dit werkje aan te schaffen, om van de inhoud kennis te nemen. Let wel op bij het oversteken, want het is hachelijk!
Fauto = foto van een auto, http://www.fauto.nl/, dat inspireert hier tot diepere dingen. Heel diep. Ik durf bijna te stellen: ontzettend diep. Ik kwam onlangs al op de variant: Faart = foto van taart. Ja, dat is diep. Vooral omdat taart bedervelijk is en verkwisten niet mijn sterkste kant. Het onderwerp van de foto moest dus opgegeten worden! Naar. Vervelend. Maar iemand moet het doen. Vandaag kwam ik op variant 2. Ja, ga er maar goed voor zitten. Hou je vast: 
Foetje = foto van een toetje. En natuurlijk, de verzameling van Faart, Foetje, Foek en Febak is natuurlijk Fetenswaar = Foto van etenswaar.
Ik geloof dat ik er een vrijdagmiddag aan waag om eens naar Utrecht te gaan, alhoewel mijn specialiteit hierboven niet wordt genoemd: crashen....
Om de weblogbezoeker ook eens een blik te gunnen op 'de bakker achter de koek' plaats ik hierbij een foto van de bakkerij. Een foto van de meiden achter de balie zou waarschijnlijk tot teveel bezoekers hier leiden (sorry Jack), en dus plaats ik weer een foto van een koek.
Zoals gebruikelijk heb ik bij mijn bezoek wel een plak overheerlijke en nog warme chocoladecake naar binnen gewerkt, want de klant mag altijd een vers baksel proeven! Geen cake foto, of ik moet vanmiddag toch weer even de dorpsstraat door moeten.................
