dinsdag 29 juni 2010

Nog meer TV!

Gistermiddag ging ik tijdig naar huis, rekening houdend met de gebruikelijke vertragingen bij NS (minstens 5 minuten).

NS overtrof zichzelf, de trein van 15.22 kwam gewoon helemaal niet.


Maar niet getreurd, de volgende kwam al om 15.38., ik zou dus in ieder geval voor het avondeten thuis zijn!

Thuis om 16.10, snel de knabbels pakken.

Bibbel (Bips voor intimi en Bibber voor opa Fred) een passende snack voorzetten. En dan zit ik er klaar voor!

De kenners herkennen natuurlijk direct Janet, zus van.

In een ver verleden ben ik nog naar het concert van Janet geweest in Ahoy. Een aanrader dus, deze DVD,

hoewel een halve maandagmiddag vrij nemen wellicht iets overdreven was.
Hachelijk?

zaterdag 26 juni 2010

Voetbal kijken

We volgen de WK wedstrijden op de voet, zodat we met de nieuwe leenauto van John naar het palingdorp zijn gereisd. Omdat het een OXXX is en neef Erik, wil hier niet genoemd worden maar is trouw bezoeker van dit blog, daar spontaan van in tranen uitbarst, breng ik het voorzichtig. Nu hoort zo'n OXXX best wel zuinig te rijden, met John achter het stuur en vooral met zijn maatje 48 breed op het gaspedaal gaat het toch heel hard (zie hierboven ook, scheuren op de A7!) met de Texaco zegeltjes! Remco, die hier trouwens ook niet genoemd wil worden, had ruim ingeslagen bij de plaatselijke buurtsuper. Het bleek dat de finale Nederland - Brazilië gisteravond nog niet uitgezonden werd, de amateurvoetballers die wel met de camera gevolgd werden waren helaas welwillende Spaanse en Chileense beginners. Remco toonde zich een goed gastheer, zong geen liedjes, en zette de tafel vol met plaatselijke delicatessen. Vooruitlopend op eerder genoemde finale is natuurlijk alles met een oranje tint! Zoals de nootjes en ook de paprika sjips! Al snel hadden we besloten het amateurvoetbal dat te laten wat het is, leuk voor familie maar verder het aanzien niet waard, en hebben we ons gestort op de Remco-arena voor een aantal partijen top voetbal! Tot mijn verdriet moet ik zeggen dat de heren geoefend hadden en me met mysterieus taalgebruik (amulet en macaroni) zo uit mijn concentratie wisten te halen dat ik diverse partijen verloren heb. Maar mijn wraak zal zoet zijn, want ik heb filmopnames gemaakt voor dit blog! Netelig?

woensdag 23 juni 2010

Woensdagmorgenfietsen in Cothen

Vorig jaar had collega René, die hier trouwens niet genoemd wil worden, gevraagd of we met hem mee wilden fietsen in de regio Cothen, een kersenfietstocht. Dat wilden we. En ook dit jaar zijn we weer gegaan, de oppas was geregeld en de bandjes waren opgepompt! Afgesproken hadden we bij benzinepomp Ruwiel langs de A2, die echter Haarrijn heet, om het eenvoudiger te maken. Eenmaal aangekomen in Cothen was het natuurlijk tijd voor koffie met! Omdat de enige uitspanning in Cothen was gesloten (dat rijmt maar is verder heel vervelend!) zijn we doorgereden naar een Wijk bij Cothen. Voor het blog heb ik een foto gemaakt van het appeltaartmeisje dat niet echt een meisje was maar meer een meid, die tevens beter een streepje kan dragen dan stipjes (ik verwijs jullie graag naar de literair verantwoorde werkjes over Asterix de Galliër). Vanaf Wijk bij Cothen stuurt René ons allerlei kanten op die ik hier niet zal reproduceren, vooral ook omdat ik niet onthouden heb hoe we zijn gereden. We zijn in ieder geval in de boot genomen, waarvoor we (lees: René) een ruime vergoeding moesten betalen. Dan lukte het me niet de reisgenoten te bewegen tot een langere stop langs de wereldberoemde 'Betuwelijn', zodat ik alleen lege rails kan laten zien. Verder ging de tocht, opgejaagd door René die ons een verderop gelegen cafetaria beloofde! Slechts incidenteel moesten de heren wachten op een fotomomentje (klikmomentje??), het mocht eigenlijk geen naam hebben. Dan was er eindelijk het beloofde cafetaria 'de puntzak', met een uiterst vriendelijke chinese uitbater, die ik echter niet op de foto heb gezet, het kan namelijk te gek! Na de gezonde lunch ging de snelheid merkbaar omhoog als de weg naar beneden ging! Daar, op het verste punt van Cothen, gaf collega Peter aan dat het gedaan was met zijn niet van zeem voorziene zitvlees, de spieren waren verzuurd (hij had het augurkje bij de lunch nog wel laten liggen), de suikerspiegel was onverantwoord laag! Langs een best wel boeiende, kaarsrechte weg met langsdenderende vrachtwagens en andere voertuigen voorzien van luxe zetels waar Peter zijn billen graag in had laten plaatsnemen, ging het richting Cothen. Natuurlijk heb ik de heren geprobeerd te bewegen tot een stop op een boeiende plek langs de route, maar men wilde weer niet! Zelfs de boeiende aanblik van een kudde broedende adelaars in hun natuurlijke omgeving kon de heren niet verleiden tot een langere pauze. Bij Culemborg lag de laatste pont al op ons te wachten, en eindelijk heb ik dan ook een mooi plaatje voor jullie kunnen schieten. De laatste 10 kilometer naar Cothen waren zwaar voor Peter, die zelfs overal blauwe Ford Focussen (uiteraard geheel willekeurig gekozen merk en model) zag staan en het zitcomfort van zo'n Ford Focus (uiteraard geheel willekeurig gekozen merk en model) tot heilig verklaarde, als hij zijn achterwerk maar in de zetels van die auto kon laten plaatsnemen! En dan, na 70,5 kilometer, waren we weer bij het beginpunt. Na een stop bij de lokale kersendetailhandelaar Vernooy voor een aantal kilo overheerlijke kersen ging het huiswaarts! Volgend jaar gaan we weer! Of is dat heel hachelijk?

dinsdag 22 juni 2010

Windows movie maker

Een treinenfanaat op het 3railforum klaagt dat zijn Marklin treintjes teveel herrie maken.

De laatste tijd ben ik wat handiger geworden met windows movie maker zodat binnen 5 minuten het volgende filmpje is geproduceerd om te laten zien dat het allemaal wel meevalt!

Echte treinen maken namelijk nog veel meer herrie!



Hachelijk?

maandag 21 juni 2010

Over teambuilding

Elke paar jaar hebben we een reorganisatie. Dan doen ze meer mensen in een team om de kwetsbaarheid te verminderen. En na een paar jaar verkleinen ze de teams om de bestuurbaarheid te verbeteren. En als je dan meer mensen in een team doet, dan moet je natuurlijk aan teambuilding doen! We gingen dus een 'wie is de mol' spel doen in de binnenstad (hieronder: uiterst moderne politie-eenheden waken over onze veiligheid in de binnenstad). In kleine groepjes, om elkaar te leren kennen. Maar één persoon van dat kleine groepje was dus een mol, een verrader, een stiekemerd, smiecht of veel erger. Nog afgezien van het feit dat je normaliter een mol gewoon dood mept met een schep als je er een te pakken krijgt, want mollen mollen het gazon. Jullie begrijpen dat we de 'nieuwe' teamgenoten in ons groepje verdachten van mol-activiteiten. Lastig was dat de organisatoren ons niet voorzien hadden van de broodnodige scheppen om die mollen te mollen. Nu we de nieuwe teamgenoten toch onbetrouwbaar vonden konden we natuurlijk ongestoord onze snor drukken voor een heerlijk ijsje. De verkoper, een mopperkont, wellicht ook een mol, wilde niet op de foto, vond dat onbeschoft, wat ik uiteraard ter kennisgeving aangenomen heb! (hieronder) Helaas troffen we verderop de nieuwe teamgenoten weer, zo'n binnenstad is toch kleiner dan je denkt! Via Schreierstoren (hierboven) lopen we weer naar de Waag (hieronder), om in een uitspanning te horen te krijgen dat ons groepje het best alle opdrachten had uitgevoerd (zelf ontken ik iedere betrokkenheid) en dat de 2 mollen (jaja, er waren er zelfs 2 en uiteraard waren het 2 nieuwe teamgenoten) in ons groepje abominabel hadden gepresteerd! Dan volgt er uiteraard een eenvoudige doch voedzame maaltijd, waarbij we uiteraard onze nieuwe teamgenoten links (en rechts) hebben laten liggen, hun verraderlijke (molachtige) gedrag van vanmiddag vergeten we niet makkelijk! Zo'n teambuilding middag is pas echt een succes als we ook een cruiseschip in een lokale vaargeul spotten! Penibel?