zaterdag 31 juli 2010

Over Gerard en oude zooi

Gastheer Gerard, die het niks kan schelen of hij hier wel of niet genoemd wordt, wat dus eigenlijk heel hachelijk is, heeft iets met oude zooi. Dan is het niet de bedoeling dat jullie meteen aan zijn verzameling Bianchi (en één Coppi) fietsen denken, dat zijn Italiaanse raspaardjes met karakter! En tegenwoordig (al zeker een aantal minuten) roesten Italiaanse producten niet meer (net als dat Amerikaanse auto's, zoals hierboven, tegenwoordig wel een goede wegligging hebben). Nee, we hebben het over oude verlaten gebouwen, het zogenaamde urbexen. Voor smaakvolle urbexplaatjes verwijs ik graag naar het blog van Gerard, links bij de links! Als voorlopige afsluiter van de serie vakantieplaatjes en vakaniepraatjes plaats ik kiekjes van oude zooi, uiteraard hier in de buurt gemaakt. Op het blog van Gerard heb ik verteld dat ik bij het maken van deze series, waarbij ik op de MTB hier een rondje heb gefietst, ernstig op moet passen voor waakhonden, waarbij ik op moet biechten dat ik ooit in mijn rechterbil gebeten ben door een valse herdershond. Het is mij niet bekend of die hond dat overleefd heeft. Heuvelaf is het lachen naar die waakhonden, die me dan niet bij kunnen houden. Heuvelop is, dat lijkt me duidelijk, heel wat hachelijker. Wat je al niet over moet hebben voor een weblog. Netelig?

vrijdag 30 juli 2010

Over treinen en kastelen

Om een onduidelijke reden wordt er nauwelijks gereageerd op de treinenfoto's die ik met veel moeite verzameld heb. Ik ga dus maar over van de trein naar de scenery, over op het kasteel wat op geen spoorbaan mag ontbreken. Als dit bericht ook slechts één reactie oplevert (Sjoerd, jij wel bedankt hoor!), dan ga ik wellicht over op auto's of iets dergelijks. Het ritje naar de TGV-lijn vanmiddag heb ik al geschrapt (dat het heerlijk zwembadweer was doet natuurlijk niet ter zake). Geheel toevallig ben ik afgelopen dagen naar een vrolijk kasteel geweest die op een spoorbaan niet zou misstaan. De eigenaresse van het kasteel, beter bekend als 'de heks van sneeuwwitje', kan wellicht beter niet woonachtig zijn op de spoorbaan, om ploselinge sterfgevallen onder andere spoorbaanbezoekers te voorkomen. Als alternatief voor een kasteel staat een bootje op de gemiddelde spoorbaan ook erg aardig. Neem een radarbootje of toch een modelletje 'kapitein Haak', bijpassende rots in schedelmotief erbij. Toch geef ik zelf de voorkeur aan een kasteel, torentjes, tierlantijntjes, vrolijke dames die de dieren het huishouden laten doen.Hachelijk?

Disneyland RR

Een bezoek aan de stations in deze regio kan natuurlijk niet zonder het bezoek aan een van de belangrijkste spoorwegen hier, de Disneyland railroad. Eigenlijk uitsluitend voor de bezoekers van dit blog ben ik afgereisd naar dit Disneyland, om daar dan deze treinenfoto's te produceren. Voor jullie heb ik me in deze poel van jolijt gestort, voor de foto's in één nauwelijks bekeken blogbericht. (hieronder lok 4 Eureka) Welbeschouwd loop ik financieel gewoon leeg op een paar bezoekers van dit blog. Goed, de kenners herkennen hierboven natuurlijk direct het Main Street station, gelegen in, hoe voordehandliggend kan het zijn, Main Street! Van de 4 stations heb ik kiekjes geproduceerd van dit station en van dat in frontierland, de andere 2 waren niet fotogeniek genoeg of pasten niet meer op de geheel overbelaste geheugenkaart van de camera. De beste fotolokatie was atractie 31 Alice's curious labyrinth, met vrij zicht vanuit de toren op de spoorbaan. (hieronder lok 2: C.K. Holliday) Wat me overigens een aanvaring opleverde met een Nederlandse vader van een klein kind dat per se op mijn taktisch ingenomen plek wilde staan toen de trein eraan kwam. (Hieronder lok 3: G. Washington). Dat het kind dit geheel kon schudden en ik plotseling zuid-chinees sprak, dat zullen jullie als bezoekers van dit blog, vast begrijpen! (Hieronder lok 4: Eureka) De Disneyland railroad dus, ook te zien vanuit de bootjes van 'it's a small world', waar kleinste grut Elise wel 10 keer in is geweest en ik de zonnekap van mijn camera was verloren, en weer heb teruggevonden (inderdaad, tijdens rit 10). Hachelijk?

woensdag 28 juli 2010

Fietsen en treinen

Misschien een vreemde combinatie, fietsen en treinen. Maar hier in de buurt is het mogelijk! Natuurlijk noemen ze het anders, een brood geven ze plotseling een naam die bij ons direct tot een pleister leidt (pain). En van een stokbrood maken ze helemaal iets raars. Alleen de oud-Hollandse croissant heet hier ook zo. Fietsen doen ze hier ook, soms dwangmatig een hele maand lang. Soms gewoon op een voormalig drukbereden spoorlijn. En dat dan dankzij de uitvinding van de vrachtwagen, want zonder die uitvinding zou fietsen op deze spoorlijn tamelijk hachelijk zijn! De bezoeker van dit blog die nog niet weggeklikt is: het betreft hier de spoorlijn van Esternay naar Coulommiers, maar dan het stukje tot het station van Neuvy, wat zo'n 4,5 kilometer verderop ligt. Heen en weer moet er dus 9 kilometer gefietst worden, bij tegenliggers moet de fiets naast de rails gezet en bij spoorwegovergangen moet de fietser extra goed opletten. Ik begrijp best wel dat de bezoeker van dit blog die tot hier is gekomen morgen direct de auto in springt om naar Esternay te rijden. Die bezoeker wijs ik er op dat deze topattractie, waarbij tekenfiguurpretparken en ijzeren torens verbleken, in juli en augustus van 14.00 tot 18.00 is geopend en dat de huur van een railfiets slechts 12 euro kost. De uitbater van deze attractie graag geen fooi geven, hij merkte op dat bij mijn stroomlijn zo'n fietstochtje helemaal geen kwaad kon en dat ik iedere dag langs mocht komen. Netelig!

Esternay SNCF

Het regent nog regelmatig en wat is er dan leuker om een plaatselijke bahnhof te bezoeken? In de auto zit je droog en de kachel maakt het heerlijk warm! Uit de vele stationnetjes had ik - niet geheel toevallig uiteraard - het best wel drukbezochte station van Esternay uitgezocht. Dat ligt aan de spoorlijn van Coulommiers naar Sezanne, waarvan Gastheer Gerard, die hier best genoemd wil worden, vast direct enthousiast zal roepen dat Sezanne vlak bij de plaats ligt waar de Duitse legers in 1914 tot stilstand zijn gedwongen door de Franse generaal Foch, waarna de loopgravenoorlog is begonnen. Aangezien ze volgens het boekje hier niet verder komen dan een monument ben ik niet gaan kijken. De spoorlijn, daar ging dit bericht over, is al geruime tijd niet meer in bedrijf. Volgens de kaart zou er een museumlijntje zijn, echter bij nadere bestudering lijkt ook het museumtreintje zijn beste tijd gehad te hebben. Ik heb in ieder geval besloten niet op de volgende rit te gaan wachten! Het aanwezige materiaal heb ik voor jullie op de foto gezet met de gedachte dat jullie dat best wel boeiend zullen vinden. In Esternay was nog meer te beleven (jaja, dolle boel daar!), daarover ga ik jullie vertellen in een volgend bericht, dat zal gaan over treinen en fietsen!