Tuurlijk kennen jullie de Duitse eenheidsloks. Na WO2 waren de stoomloks uit, men zag in Zwitserland heel economisch en efficiënt elektrische loks rondrijden, en dat wilde men in Duitsland (en daarbuiten) ook!
Proefmodel was de 110 (hieronder), die al snel niet geschikt bleek voor alle soorten goederen en personentreinen.
En te duur was voor de lichtere personen en goederentreinen.
Dus kwam er een goederentreinlok, de 140, met voornamelijk een andere overbrenging dan de 110.
De lichtere lok werd de 141.
De zware goederentreinlok, een 6-assige lok, is de 150. (op de foto staat een 151 van neef Erik)
Zoals jullie aan de plaatjes bij dit bericht kunnen zien,
een aantal van de eenheidsloks staat op zolder.
Eén van de ontbrekende exemplaren was een verbeterde 110,
de 110.12 (tijdelijk ook 114 en 113 genoemd) die ipv 140 door een gewijzigde overbrengingsverhouding 160 kan rijden.
En die een aerodynamischer strijkboutvormneus heeft. (Voor de oplettende blogbezoekers: let bijvoorbeeld ook op de oudere ronde ventilatieroosters en de moderne vierkante roosters en het doorlopende rooster bij de 114.
Oudere loks hebben een regengoot rond de hele lok, nieuwere exemplaren hebben alleen regengoten boven de voorruit en de deuren. De hierboven afgebeelde 111 is net als de 151 een verbeterde versie van de eenheidslok).
Ik had al diverse keren op ebay op zo'n 114 geboden, echter steeds zonder succes.
Vorige week had ik hem wel, een nieuwe lok voor een schappelijke prijs van een zeer betrouwbare ebay verkoper.
De lok was dan ook binnen een paar dagen binnen.
Volgende stap wordt de inbouw van een ESU decoder, die ga ik jullie hier ook tonen!
NB bij de Duitse spoorwegen bleek de 110.12 geen groot succes, men wilde inmiddels de TEE treinen met 200 laten rijden, wat de 110.12 dus niet kon.
Opvolger van de 110.12 was de beroemde 103.
Het Marklin model, de 3033, is een kunststof Trix kap met het onderstel van een 111. Een hobbylok dus.
Bijvoorbeeld: in werkelijkheid zijn 110 en 114 even lang, maar in model dus niet! Hachelijk?
