Dat begon zaterdagmorgen met het team van Wes, een bekerwedstrijd in een dorpje verderop.
Uiteraard heb ik snel een teamfoto geschoten nu de nieuwe outfits nog schoon zijn.
De wedstrijd zelf was niet geweldig, de tegenstander was een klasse beter.
Overspelen en afmaken op de goal, dat liep bij het andere team veel beter. Eindresultaat was een dikke nederlaag, helaas.
Dan moest Lisanne ook een bekerwedstrijd spelen. Haar team is bijna hetzelfde als die van vorig jaar, versterkt met een paar nieuwe meiden.
Het team van Lisanne is al een paar weken aan het trainen. De eerste tijd ging de wedstrijd gelijk op, na de 1 - 1 ging het team van Lisanne een tandje beter spelen, met een eenvoudige overwinning als gevolg.
Ik vermoed dat, als ik de spelers van het team van Wes vraag eens bij het team van Lisanne te gaan kijken, ik geen vrienden maak. Maar het zou ze zeker helpen!
Hachelijk?
4 opmerkingen:
Voetbal kan mij niet boeien... Met tweeëntwintig achter dezelfde bal aanhollen is aan mij niet besteed.
@Sjoerd: het gaat om het zelf voetballen, in de zon in de wei. Zowel teamwork als individuele prestaties, de techniek zoals het stiksel op de bal als de andere factoren als conditie, hoe de lunch op de maag drukt, wind en scheidsrechter. Knellende schoenen of plassen op het veld. Eigenlijk heeft voetbal alles! Maar uiteraard kan ik me ook goed voorstellen dat het je niet kan boeien, dat heb ik bijvoorbeeld met atletiek en vechtsporten.
Gezellig voor die jongelui, en de toeschouwers! De mensheid organiseert heel wat!
@René: het is beter voor ze dan de hele middag TV kijken!
Een reactie posten