Deel 2 over Jeroen Vanderstange

In het vorige bericht heb ik me beperkt tot de bruine treinen met stangen
1


van Jeroen Vanderstange, die hier trouwens niet genoemd wil worden.
2


In dit tweede deel ga ik de locomotieven laten zien die niet bruin zijn,
3


maar bijvoorbeeld groen of grijs.
4


En dan begrijpen jullie vast dat ik in deel 3 een filmpje ga laten zien.
5


Omdat ik eigenlijk alle boeiende teksten die ik kan bedenken over dit soort locomotieven al bij bericht 1 heb geplaatst,
6


ga ik nu vertellen welke locomotief van Jeroen het meest indruk op mij heeft gemaakt.
7


Dat waren niet de krokodillen, zelfs niet de hele fraaie Italiaanse lok.
8


Nee, dat was dit Noorse monster.
9


Wat een mooie lok en wat rijdt deze goed over de rails.
10


Helaas is het een eenmalige uitvoering en is hij uitverkocht.
11


Hachelijk?

Jeroen Vanderstangetjes was here......

Jeroen Vanderstangetjes, die hier trouwens niet genoemd wil worden, was hier.

(Roestrijden met de E91)


Om een treinen met stangenaandrijving avond te houden.

(Het roestrijden gaat beter met de snelle 114 met 4 TEE rijtuigen met slepers)


Die stangenaandrijving, voor de blogbezoekers die niet zo technisch aangelegd zijn,

(De Zwitserse krokodil, Ce 6/8 III Marklin 39562)


daarmee wordt de elektromotor van de trein aangesloten op de wielen,



zodat een kant op gereden kan worden.

(Twee van de bruine Zwitserse krokodillen)


Eigenlijk is een elektrische locomotief namelijk een elektromotor op wielen, die,



om lange aansluitsnoeren te voorkomen,

(Zweedse rangeerlocomotief)


haar stroom krijgt van de bovenleiding.

(Zwitserse rangeertractor, Brawa)


In de tijd van de locomotieven met stangenaandrijving was men technisch niet in staat

(Zweedse locomotief met houten opbouw, bouwserie D 1, Marklin 3170)


de diverse wielen onderling met tandwielen te verbinden of aan te sluiten op de elektromotor, daar gebruikte men stangen voor!

(Zwitserse Gotthard locomotief)


Ook zat er soms maar één hele grote motor in de locomotief,



tegenwoordig wordt bijna iedere as individueel door een elektromotor aangedreven.

(Italiaanse locomotief)


Vandaag laat ik de diverse bruine locomotieven uit de verzameling van Jeroen zien,



binnenkort komen de groenen, en misschien ook een filmpje.



Hachelijk?

De spoortafel van Erik

De winter lijkt al voorbij te zijn,



de paaseieren liggen al weer in de winkel,



tijd dus om de spoortafel van neef Erik, die hier trouwens niet genoemd wil worden, af te maken



voordat er mussen door de zomerse temperaturen van het dak vallen!



Het bouwen van het schaduwstation gaat heel vlot, op de diverse treinenbeurzen heeft Erik wissels en passtukjes (korte stukjes rails) gekocht



zodat, als het houtwerk voor een nieuw niveau klaar is, we ook op één avond de rails kunnen leggen.



Na het leggen van de rails moeten we testrijden om probleemstukjes eruit te halen.



Als een niveau dicht is kunnen we immers lastiger bij de met hotglue vastgeplakte rails.



Maar in geval van paniek kunnen we er wel bij.



De bouw van het schaduwstation ga ik hier natuurlijk verder laten zien,



vooral het aansluiten van alle blokken aan de printplaten van de bezetmelding



zal nog wel een behoorlijke klus worden.



Hachelijk?

Naar Brabant

Doorgaans gaat dit blog alleen over uitermate interessante zaken, onderwerpen die iedereen boeien.



Ik noem voor het gemak treinen in hun natuurlijke omgeving en treinen op een modelspoorbaan. En soms over auto's.



Deze keer wijk ik af van de gebruikelijke onderwerpen en moet ik jullie lastig vallen met een saai verhaal. Een verhaal over een korte vakantie naar Brabant.



We hadden met de gehele familie een aantal huisjes geboekt bij het dorpje Deurne, waarvan de navigatie in de automobiel gelukkig wist waar dit ligt in Nederland.



Het navigatiesysteem wist zelfs het bungalowparkje te vinden!



Culinair gezien was het weekend heel verantwoord.



Om het diner op de zaterdagavond tot een succes te maken hebben we in Deurne en nabijgelegen dorpjes meerdere restaurants bekeken.



In de plaatselijke boekwinkel van Deurne lag een stapel boeken



over het restaurant Beekman en Beekman,



maar ook een boek die het belang van goed eten benadrukt.



Het diner in het restaurant Pesos in Asten was heel uitstekend,



ik kan dit restaurant aan iedereen aanraden!



De zondagmiddag heb ik een rondje gewandeld,



om de overdadige maaltijd van zaterdagavond goed te verteren.



Geheel toevallig kwam ik daarbij langs een spoorlijn,



waardoor dit bericht toch weer de voor dit weblog gebruikelijke diepgang krijgt.



Hachelijk?